بنانیه
فارسی فارسی
لغت‌نامه دهخدا
[ب َ نی ی َ]
{اخ}
فرقه ای از غلاة شیعه که پیرو بنان سمعان تمیمی بودند. اعتقاد آنان بر این بود که باری تعالی در علی حلول کرد و پس از وی در پسرش محمدبن حنیفه و پس از او در پسرش ابوهاشم و پس از او در بنان و نیز گویند: خداوند نیز فناپذیر است بجز «وجه خدا» بدلیل آیه و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام در آیه 27 سوره الرحمان . (از کشاف اصطلاحات الفنون ) (از تعریفات جرجانی ).
تبلیغات: ترجمه کتاب قیمت ترجمه