رویگر
(گَ) (ص ) 1 - کسی که ظروف رویین می سازد. 2 - کسی که ظروف فلزی را صیقل داده سفید می کند.
● coppersmith, canner
whitesmith ==> [.n]: آبکار فلزات، سفیدگر، رویگر، سفیدگرى یا رویگرى کردنcoppersmith ==> مسگرscanner ==> پوینده scanner
[گَ]
{ص مرکب}
سفیدگر. آنکه باقلعی ظروف مسین را انداید و سفید کند. (از یادداشت مولف ). صفار و قلعین گر. (ناظم الاطباء). آنکه ظروف فلزی را سفید کند. (فرهنگ فارسی معین ): یعقوب لیث پسر روی گری بود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 387).
{ص مرکب}
سفیدگر. آنکه باقلعی ظروف مسین را انداید و سفید کند. (از یادداشت مولف ). صفار و قلعین گر. (ناظم الاطباء). آنکه ظروف فلزی را سفید کند. (فرهنگ فارسی معین ): یعقوب لیث پسر روی گری بود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 387).
