استان
( اَ ) (اِ.) جای خواب، آرامگاه .
( اُ ) [ په . ] (اِ.)بخشی از کشور که شامل چندین شهرستان می شود.
( اِ ) (ص .) به پشت خوابیده .
المحافظت , الحالت
المحافظت , الحالت
استان
بخش (یک استان): گاوار، کوره
شهرستان (خود شهر): شهرستان
شهرستان (قسمتی از بخش یک استان): شهر
بخش (یک استان): گاوار، کوره
شهرستان (خود شهر): شهرستان
شهرستان (قسمتی از بخش یک استان): شهر
استان
بخش (يك استان): گاوار، كوره
شهرستان (خود شهر): شهرستان
شهرستان (قسمتي از بخش يك استان): شهر
بخش (يك استان): گاوار، كوره
شهرستان (خود شهر): شهرستان
شهرستان (قسمتي از بخش يك استان): شهر
● division, rovince, tate, upine
Angeben,Staat (m),Verfassung (f),Vorbringen,Zustand (m)
court ==> بارگاه، حیاط، دربار، دادگاه، اظهار عشق، خواستگارى court threshold ==> [.n]: آستانه، آستانه مانند، آستانه اى، سرحد threshold eparchy ==> [.n]: (در یونان) شهرستان، استانprovince ==> [.n]: استان، ایالت، ولایتshire ==> استان، ایالت، ناحیه، به استان تقسیم کردن shire state ==> [.v]: حالت، کشور، ایالت، توضیح دادن، جزء به جزء شرح دادن، اظهار داشتن، اظهار کردن، تعیین کردن، حال، چگونگى، کیفیت، دولت، استان، ملت، جمهورى، کشورى، دولتى state ـ (47)division ==> [.n]: تقسیم، بخش، قسمت، دسته بندى، طبقه بندى، (علوم نظامى) لشکر، (مجازى) اختلاف، تفرقه division supine ==> برپشت خوابیدن، تاق باز، بیحال، سست
[ا / اُ]
{پهلوی ، ا}
کوره . رستاق. روستا. در عهد ساسانیان ، ایالات را به اجزائی چندتقسیم کرده هر یک را یک استان
{پهلوی ، ا}
کوره . رستاق. روستا. در عهد ساسانیان ، ایالات را به اجزائی چندتقسیم کرده هر یک را یک استان
[اَ]
{ا}
جای خواب و آرامگه را گویند که بمعنی آستانه باشد. (جهانگیری ).* (ص )ستان . مولف آنندراج گوید: به پشت باز افتاده : ستیزه جویان بر آستان اجل ، استان میخوابیدند. (ملاّمنیر).
{ا}
جای خواب و آرامگه را گویند که بمعنی آستانه باشد. (جهانگیری ).* (ص )ستان . مولف آنندراج گوید: به پشت باز افتاده : ستیزه جویان بر آستان اجل ، استان میخوابیدند. (ملاّمنیر).
[ا]
{ا}
مزید مقدّم بعض امکنه ، مانند: استان البهقباذ الاسفل . استان ُالبهقباذ الاعلی . استان ُالبهقباذ الاوسط. استان ُ سُو. استان ُالعال . (معجم البلدان ). آقای پورداود در نامه فرهنگستان آورده اند: و آن در پارسی باستان و دراوستا ستانه
گاه بجای استان ، سان آید چنانکه : گورسان ، شورسان ، بیمارسان ، خارسان ، شارسان بجای گورستان ، شورستان و غیره . آقای پورداود در مقاله فرهنگستان نوشته اند: استان - برخی پنداشته اند که فرهنگاسم معنی است و ستان به اسم معنی ملحق نمیشود بنابراین فرهنگستان ترکیب غلطی است . این اشتباه از اینجا برخاسته که معمولاً ستان را بنام شهرستانها و کشورها پیوسته دیده اند چون هندوستان و سیستان (سکستان )، یا به اسم ذات چون فغستان
شبستان مر او را برون از صد است
شهنشاه زن باره باشد بد است .
در مثنوی جلال الدین واژه داد که ذکرش گذشت و کلمات حیات و غیب و عیب با ستان ترکیب یافته ، اینچنین :
من شکستم حرمت ایمان او
پس یمینم برد دادستان او
چون بود آن چون که از چونی رهد
در حیاتستان بیچونی رسد
زآنکه نیم او ز عیبستان بده ست
وآن دگر نیمش ز غیبستان بده ست .
در انجام ، دو مثال دیگر را که همیشه در سر زبانهای ماست یادآورد میشویم : تابستان و زمستان . در این دو واژه هم ستان به اسماء معنی گرما و سرما پیوسته است . تاب از مصدر تابیدن بمعنی گرم کردن است . تَپ
{ا}
مزید مقدّم بعض امکنه ، مانند: استان البهقباذ الاسفل . استان ُالبهقباذ الاعلی . استان ُالبهقباذ الاوسط. استان ُ سُو. استان ُالعال . (معجم البلدان ). آقای پورداود در نامه فرهنگستان آورده اند: و آن در پارسی باستان و دراوستا ستانه
گاه بجای استان ، سان آید چنانکه : گورسان ، شورسان ، بیمارسان ، خارسان ، شارسان بجای گورستان ، شورستان و غیره . آقای پورداود در مقاله فرهنگستان نوشته اند: استان - برخی پنداشته اند که فرهنگاسم معنی است و ستان به اسم معنی ملحق نمیشود بنابراین فرهنگستان ترکیب غلطی است . این اشتباه از اینجا برخاسته که معمولاً ستان را بنام شهرستانها و کشورها پیوسته دیده اند چون هندوستان و سیستان (سکستان )، یا به اسم ذات چون فغستان
شبستان مر او را برون از صد است
شهنشاه زن باره باشد بد است .
در مثنوی جلال الدین واژه داد که ذکرش گذشت و کلمات حیات و غیب و عیب با ستان ترکیب یافته ، اینچنین :
من شکستم حرمت ایمان او
پس یمینم برد دادستان او
چون بود آن چون که از چونی رهد
در حیاتستان بیچونی رسد
زآنکه نیم او ز عیبستان بده ست
وآن دگر نیمش ز غیبستان بده ست .
در انجام ، دو مثال دیگر را که همیشه در سر زبانهای ماست یادآورد میشویم : تابستان و زمستان . در این دو واژه هم ستان به اسماء معنی گرما و سرما پیوسته است . تاب از مصدر تابیدن بمعنی گرم کردن است . تَپ
[ا]
{نف مرخم}
مخفّف استاننده . گیرنده:
من زکوةاستان و او در قحطسال
هم بصاعی باد می پیمود و بس .
* (امص ) در داد و استان ، بمعنی داد و ستد آمده: اوفوا الکیل و المیزان بالقسط... (قرآن 6/152). اوفوا الکیل ; مکیال و میزان راست کنید یعنی آنچه پیمائی و آنچه سنجی تمام بدهی ... ایفا در متاع باشد و ایفا تمام بدادن باشد و استیفا تمام بستدن باشد و وفا تمامی باشدو وافی تمام باشد. بالقسط; ای بالعدل ; بداد و استان و راستی . (تفسیر ابوالفتوح رازی چ 1 ج 2 ص 351، 355 و356).
{نف مرخم}
مخفّف استاننده . گیرنده:
من زکوةاستان و او در قحطسال
هم بصاعی باد می پیمود و بس .
خاقانی .
* (امص ) در داد و استان ، بمعنی داد و ستد آمده: اوفوا الکیل و المیزان بالقسط... (قرآن 6/152). اوفوا الکیل ; مکیال و میزان راست کنید یعنی آنچه پیمائی و آنچه سنجی تمام بدهی ... ایفا در متاع باشد و ایفا تمام بدادن باشد و استیفا تمام بستدن باشد و وفا تمامی باشدو وافی تمام باشد. بالقسط; ای بالعدل ; بداد و استان و راستی . (تفسیر ابوالفتوح رازی چ 1 ج 2 ص 351، 355 و356).
[ا]
{ع مص}
بسال قحط درآمدن .در سال قحط درآمدن . (منتهی الارب ). اسنات . اجداب .
{ع مص}
بسال قحط درآمدن .در سال قحط درآمدن . (منتهی الارب ). اسنات . اجداب .
[اَ]
{ع ا}
بیخ درخت پوسیده . استن . (منتهی الارب ).
{ع ا}
بیخ درخت پوسیده . استن . (منتهی الارب ).
[اُ]
{اخ}
{اخ}
[اُ]
{اخ}
چهار کوره اند ببغداد: عالی و اعلی و اوسط و اسفل ، و هبةاللّه استانی بن عبدالصّمد منسوب به یکی از آنهاست . (منتهی الارب ).
{اخ}
چهار کوره اند ببغداد: عالی و اعلی و اوسط و اسفل ، و هبةاللّه استانی بن عبدالصّمد منسوب به یکی از آنهاست . (منتهی الارب ).
